Was Sagt Man Wenn Jemand Eid Mubarak Sagt?

Eid Moebarak Eid Moebarak ( عید مبارک-: عید مبارک; : عيد مبارك) is een traditionele groet, die wordt gebruikt ter gelegenheid van het (Eid al-Adha) en het (Eid al-Fitr). Eid slaat op de festiviteiten zelf en Moebarak betekent gezegend, De groet betekent dus iets als Gezegend Feest,

Bronnen, noten en/of referenties

( en ) Kate Whitfield,,
Amy Willis,, Metro UK ( 13 september 2016 ).

Overgenomen van “”

Wat moet je zeggen als iemand zegt Eid Mubarak?

Eid Mubarak – Eid Mubarak is een traditionele islamitische felicitatie. Eid slaat op de festiviteiten zelf en Mubarak betekent gezegend, men wenst elkaar dus een Gezegend Feest. Deze felicitatie wordt bij alle feesten gehandhaafd, zoals bij Eid-al-Fitr (Suikerfeest) en Eid-al-Adha (Offerfeest). Meer weten? Negen vragen en antwoorden over de Ramadan. De lekkerste Marokkaanse Pannenkoeken. Alles over de echte Marokkaanse muntthee, Bronvermelding: www.beleven.org

Wat moet je zeggen als iemand zegt Ramadan Mubarak?

Einde ramadan: Suikerfeest – Bij de ramadan hoort het Suikerfeest. Het Suikerfeest markeert het einde van de ramadan. Er wordt er dan flink uitgepakt: iedereen heeft een enorme hoeveelheid zoete hapjes gemaakt of ingeslagen. Moslims gaan aan het einde van de ramadan bij elkaar op visite en geven cadeautjes of geld.

Wat betekent eid?

Het Arabische Eid -al-Fitr betekent ‘feest van het breken (van het vasten)’. Eid of ied (عيد) betekent in het Arabisch feest.

Hoe feliciteer je iemand met het Offerfeest?

Eid Moebarak*: Moslims vieren het Offerfeest, de eerste keer met verbod op onverdoofd slachten Moslims vieren vandaag het Offerfeest, een van de belangrijkste feesten van de islam. De gelovigen slachten een dier op rituele wijze en eten dat samen op met familie, of verdelen het onder armen en buren. Voor de moslims in Vlaanderen gaat het om het eerste Offerfeest met een algemeen verbod op onverdoofd slachten.

Moslims wereldwijd vieren vandaag de eerste dag van het Offerfeest, Eid al Adha (Grote Feest). Het is een van de twee hoogtepunten in het jaar, na het Suikerfeest ( Eid al Fitr, Kleine Feest), aan het einde van de ramadan. Het Offerfeest wordt het Grote Feest genoemd, omdat het in de maand van de bedevaart naar Mekka valt.

Met het Offerfeest herdenken moslims dat profeet Ibrahim (Abraham) bereid was zijn zoon te offeren in opdracht van Allah. Allah hield hem op het laatste moment tegen en zei dat een ram de plaats van de zoon mocht innemen. Het is het ultieme verhaal over trouw en devotie, dat moslims om die reden elk jaar herdenken en vieren.

En dat doen ze op dezelfde manier als Ibrahim: door een dier te slachten, meestal een schaap, lam of geit. Het is een familiefeest, een tijd van samenzijn vergelijkbaar met Kerstmis bij christenen, en duurt drie dagen. Bekijk hieronder het verslag uit “Het Journaal”: Het slachten gebeurt in de slachthuizen of in één van de 4 tijdelijke slachtvloeren.

Er zal een omkeerbare verdovingstechniek gebruikt worden, zoals elektronarcose. In Wallonië gaat het onverdoofd slachten pas in op 1 september. In Brussel komt er geen verbod. Er wordt wel elk jaar minder geslacht. Veel moslims geven geld voor een offerdier aan familie in hun land van herkomst. : Eid Moebarak*: Moslims vieren het Offerfeest, de eerste keer met verbod op onverdoofd slachten

Wat is Mabrouk?

‘Mabrouk el Eid’, wat? Vanavond na zonsondergang zit het vasten voor de moslims er op. Dan volgt het Suikerfeest. Maar wat is dat eigenlijk? Het einde van de vasten, een tafel vol gebakjes, ja, en wat nog? Moslims vieren tweemaal per jaar een groot feest.

Enerzijds het Offerfeest, dit jaar op 21 augustus, en anderzijds het Suikerfeest, of de Eid-al-Fitr.
Dat valt dit jaar op 15 juni.
De Eid-al-Fitr sluit de vastenmaand, de, af, waarbij alles draait rond bidden en zelfreflectie.
Tijdens het Suikerfeest komt er veel zoetigheid en ander lekkers op tafel.
Maar de viering draait vooral rond samenzijn met vrienden en familie.

Eerst gaan moslims rond 9 uur naar het ochtendgebed in de moskee, daarna kan iedereen aansluiten aan de gevulde tafels. Families gaan op bezoek bij elkaar, jongeren trekken eropuit met vrienden. Het feest duurt officieel drie dagen, maar in België vieren de meeste moslims maar één dag.

Suikerfeest in België In België wordt meer en meer rekening gehouden met moslims die het Suikerfeest vieren.
Sommige supermarktketens zetten er al langer op in.
Ze geven bijvoorbeeld receptjes voor het Suikerfeest mee op de website en bieden speciale producten aan.
We doen geen specifieke communicatie, maar zetten bepaalde producten wel centraal in winkels waar veel moslims komen’, zegt Roel Dekelver, woordvoerder bij Delhaize.

‘We anticiperen op het Suikerfeest in de zin dat de zorgen dat populaire producten, zoals sommige koekjes en thee, voldoende voorradig zijn.’ Ook sommige scholen houden rekening met zowel de vastenperiode als het Suikerfeest. Scholengemeenschappen in Vlaanderen leggen geen officiële richtlijnen op, maar laten de scholen vrij om zelf te kiezen hoe ze omgaan met dit religieuze feest.

Gezien het belang van evaluatie is het in elk geval aan te bevelen dat leerlingen in zo goed mogelijke omstandigheden hun examens kunnen afleggen’, zegt Marijke Van Bogaert, woordvoerster van Katholiek Onderwijs Vlaanderen. Dat geldt ook voor het GO! onderwijs. ‘De scholen zijn vrij in het opstellen van de examenroosters met respect voor die feestdag’, zegt woordvoerster van het GO! onderwijs Nathalie Jennes.

Morgen kan je je islamitische medemens ‘Mabrouk el Eid’ toewensen, een traditionele groet die zoveel betekent als ‘gezegend feest’. Het is eens iets anders dan ‘hallo’, niet? : ‘Mabrouk el Eid’, wat?

Wat zeg je op Eid Mubarak offerfeest?

Blog Siham: Gelukkig Eid ul Adha (offerfeest) Gepubliceerd: 24 September 2015 • Leestijd: 1 minuten en 56 seconden • Ik kom net uit de moskee om het begin van het offerfeest te vieren. Alle moslims over de hele wereld, bedevaartgangers of niet, vieren het feest van saamhorigheid en broederschap. Eid ul Adha (het offerfeest) vindt plaats aan het einde van de hadj, de jaarlijkse bedevaart naar Mekka. Elk jaar herdenken de moslims door middel van het offeren van een schaap hoe de profeet Ibrahim (Abraham) bereid was het leven van zijn zoon op te geven voor Allah.

Op het moment dat Ibrahim zijn zoon wilde offeren als teken dat zijn liefde voor Allah groter was dan de liefde voor zijn zoon, kreeg hij een schaap uit het paradijs en hoefde zijn zoon Ismael niet meer geofferd te worden.
Ter herinnering aan die gebeurtenis kiezen de moslims nog steeds hun beste schaap en offeren dat aan Allah.

‘s Morgens bidden we gezamenlijk het Eid-gebed in de moskee. Het is niet de bedoeling dat je iets eet voor je het huis verlaat, behalve een oneven aantal dadels. Iedereen kleedt zich op zijn best en vertrekt naar de moskee. Het gebed vindt plaats in alle moskeeën en het is de bedoeling dat iedereen daaraan meedoet om zo het saamhorigheidsgevoel te versterken.

Zelf neem ik op de dag van het offerfeest vrij.
Na het bezoek aan de moskee hebben wij als gezin een gezamenlijk ontbijt en vaak schuiven er meteen familieleden aan.
Wij versieren het huis van tevoren en na het ontbijt ga ik samen met mijn ouders langs bij oudere familieleden om met hen wat te drinken en te snoepen.

Gezelligheid is er volop en ‘s middags om een uur of twee komt het schaap. Samen met mijn vader en moeder verdelen wij het vlees over meerdere pakketjes en een deel ervan bereiden wij meteen voor ons zelf. Familie komt dan in de avond gezellig eten en dat gaat door tot in de late avond.

Morgen ga ik weer naar school, maar morgenmiddag en -avond ga ik ook weer bij familie langs om met hen te eten.
Behalve het offeren van een offerdier staat het offerfeest in teken van het versterken van de band met anderen.
Allah draagt namelijk op om het vlees van je offer te verdelen.
Hij zegt in de Koran: ‘En wanneer ze (de offerdieren) geslacht zijn, eet ervan en verdeel het onder degenen die erom vragen en degenen die er niet om vragen.’ En de profeet zei: ‘Degene die slaapt met een volle maag, terwijl zijn buur honger heeft, is niet een van ons.’ De moslims verdelen hun offerdier in drie delen: een deel eten zij zelf, het tweede deel is voor hun naasten om het samen te eten en het derde deel is voor de armen.

De mensen die zich geen offerdier kunnen permitteren, vieren op deze manier ook het offerfeest. Ik wens iedereen een fijn offerfeest of een fijne, normale werkdag. Tegen iedereen die met mij het offerfeest viert, zeg ik: Taqabbal Allahu minna wa minkoum (Moge Allah goede daden accepteren van jou en van ons)!

Siham is derdejaars lerarenopleiding Engels. Fotografie: Hans Reitzema

: Blog Siham: Gelukkig Eid ul Adha (offerfeest)

Hoeveel geld moet je betalen als je niet vast?

Hoe kan ik voldoen aan het uitvoeren van Fidya? – Er is sprake van vrijstelling mét aflossing (fidya) wanneer iemand niet kan vasten door:

Het geven van een maaltijd aan een persoon voor elke dag waarop niet is gevast OF Het doneren van €7,00 voor elke dag waarop niet is gevast.

Let op Fidya kan voor dit jaar niet meer gedoneerd worden.

Kun je zeggen fijne ramadan?

Betekenis ramadan mubarak en ramadam kareem – Hoe je moslims tijdens deze periode een fijne ramadan kan wensen? Je kunt ‘ramadan mubarak’ zeggen, wat dus in principe ‘een fijne ramadan’ betekent. Ook ‘ramadan kareem’ wordt veel gebruikt: dit betekent ‘een gezegende ramadan gewenst’. Dit is in ieder geval hoe wij elkaar een fijne ramadan wensen.

Wat mogen moslims niet eten en drinken?

Religieuze maaltijdgewoontes | Gezond Leven De islam legt moslims speciale richtlijnen op waaraan ze zich moeten houden. Twee termen zijn daarbij belangrijk: halal en haram, Halal (Arabisch voor ‘rein, toegestaan’) geeft aan wat voor moslims toegestaan is en haram (Arabisch voor ‘onrein, verboden’) wat verboden is.

vleesproducten uit ritueel geslachte geoorloofde of toegestane soorten etenalle groenten, fruit, brood en andere graansoorten etenvasten tijdens de ramadaneten delen met anderen

Alles wat haram is, kunnen moslims niet eten of doen. Bijvoorbeeld:

varkensvlees, alcoholische dranken en niet-ritueel geslachte vleesproductenproducten afgeleid van varkens, zoals gelatine uit varkensbeenmergspecifieke soorten zeevruchten, afhankelijk van de islamitische leerschool die jouw klant volgt, voorbeelden van deze zeevruchten zijn: mosselen, garnalen, oesters, zeekreeften en krabbenvoedsel en drank tijdens de ramadan tussen zonsopgang en zonsondergang

Belangrijk om weten! Er is uiteraard een verschil tussen religieuze en culturele invloeden, Qua religieuze eetgewoonten kennen islamitische landen overeenkomsten in de do’s en dont’s (zie hierboven). Qua culturele eetgewoonten zijn er grote verschillen tussen bijvoorbeeld Turkije en Marokko omwille van o.a.

Klimaat en geografie maar ook omwille van plaatselijke tradities.
Zo worden in bepaalde streken van Turkije zeevruchten als onrein beschouwd en niet gegeten.
Het kan dat landen in eenzelfde regio sterk overeenkomen qua culturele eetgewoonten maar niet qua religieuze invloeden.
Zo eten ze in Israël gelijkaardige producten als in Libanon of Griekenland, maar volgens andere religieuze spijswetten klaargemaakt (halal of koosjer).

Tijdens de ramadan of islamitische vastenperiode onthouden moslims zich van eten, drinken en geslachtsgemeenschap van net vóór zonsopgang tot zonsondergang. De ramadan vindt plaats tijdens de negende maand van de islamitische kalender. Tijdens de nachten van de ramadan worden 2 tot 3 maaltijden geserveerd.

De ramadan wordt afgesloten met het Suikerfeest – dat 3 dagen duurt – waar moslims in groep uitgebreid en vooral zoet eten.
Goed om te weten: deze tips zijn gericht op mensen die deelnemen aan de ramadan, maar ze geven jou als gezondheidsprofessional of medewerker van een sociale voedselvoorziening ook een beter inzicht in hoe je patiënten of klanten op een gezonde manier deze uitdaging kunnen aangaan.

Het is misschien een idee om deze tips ergens op te hangen in jouw voedselvoorziening, diëtistenpraktijk of wijkgezondheidscentrum tijdens de periode van de ramadan. Het concept van ‘halal’ roept soms vragen op. Voor gezondheidsprofessionals en medewerkers van sociale voedselvoorzieningen is het niet altijd even duidelijk wat precies halal is en wat niet.

Een belangrijke vraag is: hoe strikt moet je het concept ‘halal’ afbakenen,
Dit kan sterk verschillen van patiënt tot patiënt of van klant tot klant.
Ijk je ‘enkel’ naar de ingrediënten, bv.
Geen gelatine op basis van varkensbeenderen, geen varkensvlees, geen alcohol Of kijk je bv.
Ook naar het wel/niet halal zijn van de slachtingsmethode? Sommige moslims zullen rundvlees dat niet halal geslacht is wel eten, anderen niet.

Vegetarische voedingsmiddelen zijn vaak interessant, omdat alle groenten, fruit, brood en andere graansoorten halal zijn. (Specifieke soorten) zeevruchten zijn voor sommige moslims halal, voor anderen niet. Dat hangt af van welke leerschool binnen de islam zij volgen.

Hoe vraag ik een eID aan?

Aanvragen (met oproepingskaart of op eigen initiatief) –

Vanaf de leeftijd van 12 jaar krijgt u, van de gemeente waar u woont, automatisch een oproepingskaart om uw eID aan te vragen bij de dienst Burgerzaken van uw gemeente. Ook als de geldigheidsperiode van uw eID verloopt, krijgt u automatisch een oproepingskaart om een nieuwe eID aan te vragen.In een aantal gevallen kunt u ook op eigen initiatief een eID aanvragen bij uw gemeente:

als uw eID verloren, gestolen of beschadigd isals uw pasfoto niet meer gelijkend isals u van naam of geslacht verandertbij een inschrijving na verblijf in het buitenland of ambtelijke schrappingals u een kaart aanvraagt in een andere landstaal.

Ga met uw oproepingskaart, een recente pasfoto en uw huidige identiteitskaart naar uw gemeente om de eID aan te vragen.

Is uw eID gestolen ? Meld de diefstal van uw eID eerst bij de politie van de plaats waar de diefstal heeft plaatsgevonden (of bij de lokale politie van uw gemeente) én daarna bij uw gemeente, Opgelet! Een als gestolen of verloren gesignaleerd paspoort of eID is niet langer geldig, Zelfs als het document wordt teruggevonden, mag u het niet meer gebruiken.

Hoe lang duurt eID?

Offerfeest – Wikipedia



van · ·

· · ·

· · · ·
Teksten en wetten
· · · ·

· · · ·
Cultuur en samenleving
· ·
portaal

Het Offerfeest of het Grote Feest (: عيد الأضحى, Id al-Adha ) is het tweede eid-feest in de, Het wordt gevierd ter nagedachtenis aan de (), die bereid was zijn zoon te offeren voor, De noemt echter geen naam van de zoon bij de beschrijving van dit verhaal in,

De meeste moslims nemen aan dat het zou gaan om zijn zoon, terwijl in de genoemd wordt als de zoon die geofferd moest worden.
Toen Ibrahim zijn zoon ter ere van God met een mes wilde doden, sneed het mes niet.
Daarop klonk de stem van God en die stuurde vervolgens de engel (Gabriël) naar profeet Ibrahim die zei dat een ram de plaats van de zoon mocht innemen.

Het Offerfeest is het grote feest terwijl het ( Eid-al-fitr of Eid al-Fitr ) het kleine feest wordt genoemd. Op deze dag worden door dieren die volgens geslacht zijn gegeten. Het vlees wordt door hen gegeten en verdeeld onder armen, buren en familieleden.

Doorgaans slacht men in België of Nederland een of, waardoor het feest de bijnaam het Schapenfeest kreeg.
Om een overschot aan vlees te voorkomen kunnen meerdere mensen samen een dier slachten.
Voor sommige mensen is het gebruikelijk geworden om niet zelf een dier te (laten) slachten, maar om een geldsom over te maken naar een stichting die het vlees geeft aan mensen in arme landen die het echt nodig hebben.

You might be interested: Wie Sieht Der Bauchnabel Aus Wenn Die Nabelschnur Abgefallen Ist?

De geldsom die overgemaakt wordt, is gelijk aan de prijs van een offerdier in het betreffende land. Het feest valt op de 10e dag van de ( ), na voltooiing van de, Dit is ongeveer 70 dagen na het einde van de, Zowel het als het Offerfeest oftewel Eid al-Adha duren drie dagen.

Wat moet je zeggen als je een schaap slacht?

Ustadh Saoed Khadje Docent Dar-al-‘Ilm – Instituut voor Islamstudies De kwestie waarop toelichting wordt gegeven Er doet zich een kwestie voor waar de nodige discussie en onduidelijkheid over is ontstaan. Er is een standpunt genomen door een aantal moskeeën in Brabant, dat zij dit jaar (2013) weigeren om een offerdier te slachten als boycot of protest tegen veehandelaren en slachthuizen.

Vanwege het offerfeest zouden volgens de betrokken moskeeën de prijzen van schapen en de slachtkosten te hoog zijn. Alhoewel de prijs voor een offerschaap al jaren constant is en ligt tussen de €230/€250, menen deze moskeeën nu dat het te duur is. Het zou ieder jaar steeds meer oplopen en dat kan volgens hen niet langer worden getolereerd omdat moslims ook zouden lijden onder de financiële crisis.

Vandaar de boycot die ook steun ontvangt van enkele islamitische organisaties. De veehandelaren daarentegen geven aan dat de winstmarges echt niet zo veel zijn als wordt beweerd door deze moskeeën. De kosten die dit massale offerfeest met zich meebrengt voor veehandelaren en slachthuizen is ook hoger dan normaal.

Moslims moeten dit ook kunnen begrijpen.
Zoals het er nu uitziet, heeft de vleeshandel geen voornemens om de prijzen van offerschapen en slachtkosten te reduceren.
De achterliggende gedachte van de boycot kan niet anders zijn dan dat deze moskeeën en organisaties ervoor willen zorgen dat de vleeshandel de boycot financieel moet voelen en dat de prijzen dit jaar of de jaren hierna niet verder zullen stijgen.

Wat zijn rechtskundige vragen die zoal bij deze kwestie gesteld kunnen worden?

Is het slachten überhaupt een verplichting voor een moslim die niet deelneemt aan de bedevaart (hadj)?Is het aanvaardbaar om in tijden van financiële crisis te besluiten geen offerdier te slachten?Is het aanvaardbaar of terecht dat moslims weigeren te slachten vanwege de hoge prijzen die worden gerekend?Kan een gevestigde soennah worden nagelaten door een boycot?Valt de boycot onder het beschermen van belangen van moslims?Welke overwegingen wegen zwaarder in de boycot? Het recht van Allah of het beschermen van de belangen?Is er een alternatief bekend waardoor deze vorm van boycot vermeden kan worden?Moeten moslims solidair zijn en meedoen aan deze boycot of dient er in ieder geval toch een gedeelte van de moslims het offer uit te brengen in het land van de boycot?Wat kunnen de (ongewenste) gevolgen zijn van een boycot, wetende dat de rituele slacht in Nederland steeds lastiger aan het worden is?

Het offerfeest: een kenmerk (shi’ar) van de Islam Alvorens in te gaan op de kwestie is het goed om eerst stil te staan bij de gedachte van het offerfeest. De Profeet (vrede zij met hem) heeft aangegeven dat de moslims twee feestelijke dagen of vieringen hebben.

Deze zijn de ‘ied oel-fitr (na de ramadan) en de ‘ied oel-adḥa (het offerfeest). Kenmerkend op de dag van ‘ied oel-fitr is dat de zakaat al-fitr wordt gegeven. Deze dient in de vorm van voedsel aan armen en behoeftigen te worden gegeven met als achterliggende gedachte dat het vreugde brengt en saamhorigheid bevordert.

‘Ied oel-adḥa kenmerkt zich door het offer (udḥiyyah). Het is in nagedachtenis van het historische offer dat de profeet Ibrahim (Abraham) maakte voor zijn zoon Ismael. Waar het om draait bij het offeren is dat degenen die financieel gezien voorspoedig genoeg zijn, een dier offeren en een deel van het vlees daarvan schenken aan hun naasten en degenen die minderbedeeld zijn.

Met het delen worden de harten van mensen nader tot elkaar gebracht. Het gaat erom dat je iets opgeeft wat je dierbaar is. Allah zegt: “U zult geen rechtschapenheid verkrijgen, behalve als u opgeeft wat u dierbaar is.” Het doel van het offeren Het eigenlijke doel van het offeren is dat je vroomheid en godsbewustzijn (taqwa), gehoorzaamheid en echte toewijding en onderwerping aan Allah zijn geboden tot stand brengt.

Je zet daarbij je eigen verlangens en wensen opzij. Allah zegt, “Het is noch het vlees, noch het bloed (van het offerdier) dat Allah bereikt, maar het is uw godvruchtigheid (taqwa) welke Allah bereikt.” Je offert voor Hem. Je offert en je geeft uit en voorziet vanuit hetgeen wat Allah jou heeft geschonken in de vorm van welvaart (financiën of bezitting).

Dat is ook een kenmerk van iemand die geleid is. Het is in principe een vorm van djihaad bi’l maal – het streven om rechtvaardigheid en goedheid te vestigen met de financiële middelen die tot jouw beschikking staan. Het offeren is een daad van ‘ibaadah De ‘ied oel-adḥa is dus een serieuze gebeurtenis welke een toonbeeld is van gehoorzaamheid en overgave.

Het offeren is een daad van ‘ibaadah (aanbidding), waarbij je de intentie hebt om dichter tot Allah te komen en Zijn tevredenheid te verkrijgen. Het behoort tot de rituelen van de Islam welke is voorgeschreven in de Koran, de soennah van de profeet Muhammad (vrede zij met hem) en de consensus van de moslims.

In soerah Al-Hadj is te lezen dat Allah voor ieder volk offerrituelen heeft bepaald, zodat zij de naam van Allah over de veedieren kunnen uitspreken welke Hij hen heeft gegeven als voedsel.
En dat je je alleen aan Hem dient te onderwerpen.
De Profeet (vrede zij met hem) liet het offeren niet na Het is bekend dat het offeren behoort tot de soennah van de Profeet (vrede zij met hem) en zijn metgezellen (moge Allah tevreden zijn met hen).

Het is de soennah van de moslims. Er zijn meer dan voldoende overleveringen in het kader van het offeren van de udhiyyah (offerdier) met ‘ied al-adha. Het is overduidelijk dat de Profeet (vrede zij met hem) offerde en ook instructies hierover heeft gegeven aan zijn metgezellen.

In de Musnad van Imam Ahmad staat ook dat de Profeet (vrede zij met hem) in al de tien jaren dat hij in Medinah woonde het offerdier slachtte. Hij spoorde zijn metgezellen ook echt aan om te offeren. Het offeren was een ritueel van aanbidding die Profeet (vrede zij met hem) dus echt niet naliet en hij spande zich er ook enorm voor in dat het gebeurde.

De Profeet (vrede zij met hem) benadrukte dat de moslims dit offer van de udhiyyah ieder jaar ten uitvoer moeten brengen. In Sahih al-Bukhari en Sahih Muslim staat vermeld dat de Profeet (vrede zij met hem) eigenhandig twee rammen slachtte terwijl hij de naam van Allah daarbij uitte.

Ook slachtte hij tijdens de hadj zeven kamelen, terwijl deze rechtop stonden.
Abu Hurayra overleverde dat de Profeet (vrede zij met hem) zei: “Degene die de middelen heeft (het zich kan permitteren) maar niet offert, moet niet nader komen tot onze gebedsplaats.” Imam Al-Hakim heeft deze overlevering als sahih (betrouwbaar) geclassificeerd, maar andere Imams zeiden dat het mawqoef is: de keten van overleveraars gaat terug tot aan een metgezel en niet tot aan de Profeet (vrede zij met hem).

Imam Ibn Hadjar al-Asqalani geeft aan dat de personen in de keten sterk betrouwbaar zijn (thiqaat). De bekende hadithgeleerde van de recente tijd shaykh Al-Albani heeft de overlevering geclassificeerd als goed (hasan). Hoe het ook zij, het zou goed kunnen dat de uitspraak bij metgezellen onderling wel bekend was, maar dat de metgezel(len) het niet toeschreven aan de Profeet (vrede zij met hem) zelf.

Er zijn verschillende standpunten op de vraag of een hadith die mawqoef is te gebruiken is als sterk bewijs voor het wel of niet verrichten van een daad.
Imam Al-Shawkaani legt in zijn werk Nayl al-Awtar uit dat door het verbieden van iemand om naar de gebedsplek van de ‘Ied te komen omdat diegene er (bewust) voor kiest om niet te offeren, wordt aangetoond dat het offeren een verplichting (waadjib) is.

Er is echter ook gediscussieerd over de woorden van de Profeet (vrede zij met hem): “Wie van jullie wenst te offeren, moet niets van zijn haren of nagels weghalen (knippen).” Hoe moet de frase “arada” (wie wenst) welke in deze overlevering staat worden begrepen? Duidt dit op een vrijblijvendheid of moet het worden gezien als een vorm van spreken waarbij het niet per se wil zeggen dat het niet verplicht is? We weten ook dat de Profeet (vrede zij met hem) slachtte in zijn naam en de naam van zijn gezin, maar ook namens een ieder van de oemmah (die niet offerde).

Hieruit kan weer afgeleid dat kennelijk niet iedereen offerde.
Wat de overlevering niet te kennen geeft, is wie deze personen dan waren.
Waren het degenen die het zich niet konden permitteren en dat hij het als hoofd van de gemeenschap dan voor hen deed? Is deze redenatie in lijn met de eerdergenoemde algemeen aanvaarde overlevering dat wie het zich kon permitteren om te offeren en toch niet deed, niet op de gebedsplaats diende te komen waar de Profeet (vrede zij met hem) het gebed verrichtte en de offerdieren slachtte? Hoe zit het dan met Abu Bakr en ‘Umar (moge Allah tevreden met hem zijn) die de ‘udhiyyah niet offerde uit vrees dat mensen hen daarin zouden navolgen? Kan hun overweging worden nagevolgd, zelfs als we weten dat de Profeet (vrede zij met hem) altijd offerde? Dit zijn allemaal discussiepunten die onder andere te vinden zijn in de boeken van fiqh (islamitisch recht/jurisprudentie) Is het offeren een plicht? In de kwestie van de boycot is het dan ook belangrijk om te weten of het offeren wordt gezien als een verplichting of als iets vrijblijvends door degenen die de boycot uitvoeren.

Want heeft een boycot om een offerdier gevolgen voor de moslim? Wordt er mogelijk een plicht nagelaten? Sinds oudsher verschillen geleerden van mening of het offeren een verplichting is (waadjib) of dat het beschouwd kan worden als een soennah moe‘akkadah: een gebruik die door de Profeet werd benadrukt en welke hij zelf niet naliet, maar ondanks dat nog altijd wel vrijblijvend is.

Zonder verder in te gaan op al de aangehaalde teksten en de verschillende uiteenzettingen die daarbij gegeven zijn, kan gezegd worden dat de algemene of meerderheidsmening van geleerden is, dat het een sterk benadrukte soennah is: een soennah moe‘akkadah.
Dit is wat over het algemeen ook wordt aangeduid als het bekendste standpunt van de Imams Malik en Ahmad ibn Hanbal en de rechtschool van de Shafi‘is.

Deze classificatie van soennah moe‘akkadah stelt daartegenover dat het makroeh is (blaamtreffend, afkeurenswaardig, gehekeld) als deze daad van aanbidding wordt nagelaten als je wel de mogelijkheid hebt om te offeren. De mening dat het verplicht (waadjib) is om te slachten is te vinden bij Imam Abu Hanifah, Imam Al-Awza‘i en Imam Al-Layth ibn Sa’d.

Het zou bovendien een tweede mening zijn die zowel te vinden is bij Imam Ahmad ibn Hanbal en Imam Malik.
Dit betekent dat deze twee Imams het standpunt dat het een plicht zou zijn niet per se hebben afgewezen, integendeel.
Zij prefereerden echter om het te classificeren als iets optioneels, maar wel met een sterke nadruk om het te doen als je daartoe de mogelijkheid hebt en het bewust nalaten ervan is blaamtreffend.

Ibn Taimiyyah geeft ook voorkeur aan dit standpunt dat het verplicht is. De voornaamste reden dat de meerderheidsmening toch is dat het niet verplicht (waadjib) is voor degenen die niet op bedevaart zijn, is omdat er geen hele duidelijke tekst is die de verplichting ervan te kennen geeft.

Degenen die stellen dat het verplicht is zeggen dit vanuit hun conclusies die zij uit teksten trekken. Maar eerlijkheidshalve kan dat ook gezegd worden voor de mening die stelt dat het niet verplicht is. Beide standpunten hebben zo hun bewijsvoeringen. Daarom is iemand die het zich wel kan permitteren aan de veiligere zijde als hij wel offert.

Het is dan beter om het niet na te laten. Het offeren is immers een daad die gerelateerd is aan ‘ibaadah waarbij hij Allah gedenkt. De financieel capabele persoon die offert kan in ieder geval geen blaam treffen. Het is niet verplicht, dus hoeft het niet? Als het standpunt wordt gevolgd dat het vrijblijvend is en niet verplicht, betekent dit nog niet dat we er lichtzinnig mee moeten omgaan.

Er kan dan flexibiliteit in zitten, maar het is nog altijd wel één van de rituele kenmerken van de Islam die jaarlijks tijdens de bedevaart en wereldwijd wordt nageleefd.
Als iemand werkelijk niet in staat is iets van de soennah uit te voeren, bijvoorbeeld door ziekte of armoede, dan is dat anders dan iemand die wel in staat is en weigert.

Mensen belemmeren om iets van de soennah na te volgen, geeft blijk van minachting voor de soennah en voorkeur voor de eigen verlangens. Dit is iets om bij stil te staan. Slachten in Nederland In Nederland dient er geslacht te worden in erkend slachthuizen die geregistreerd zijn voor onbedwelmd slachten.

Het slachthuis dient ook voorwaarden te voldoen en de nodige voorzieningen hebben. Deze zijn na te lezen op de website van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit ( www.vwa.nl ). Marktwerking Nederland kent niet zo enorm veel slachthuizen waar de rituele slacht voor het offerfeest plaatsvindt. De slachthuizen waar het wel plaatsvindt, hebben het tijdens deze piekdagen dan ook extra druk.

Drukte betekent echter niet dat er alleen maar winst wordt gemaakt, het brengt ook extra organisatiekosten met zich mee omdat zij de nodige aanpassingen zullen moeten maken. Er wordt moet vaak meer personeel worden ingezet en mogelijk ook meer machinerie.

Zowel veehouders als slachthuizen draaien vaak ook meer uren op een dergelijke offerdag. Er is meer of speciale logistieke planning nodig. De offerdieren moeten worden getransporteerd en gestald worden vóór de slacht. Dat brengt ook kosten met zich mee. De wijze waarop de slachtdieren genummerd worden vereist meer controle.

Er moeten meer keurmeesters ingezet worden. Zo zijn er nog meer aspecten die van gevolg kunnen zijn op prijzen. Het zou te gemakkelijk zijn om hieraan voorbij te gaan. Het is een stuk complexer dan alleen maar ‘de prijs van een schaap kost normaal’ of ‘we bestellen zoveel, dan moeten we het toch juist goedkoper kunnen krijgen’.

Het is, zeker wanneer men over wenst te gaan tot een boycot, wel zo reëel om de marktwerking niet uit het oog te verliezen en na te gaan of de mate van prijsstijging het gevolg is van de stijgende kosten over de gehele keten van productie of door de extra overheadkosten, of dat er werkelijk sprake is van uitbuiting.

Het is toelaatbaar om extra winst te maken in piektijden en wanneer iets gewild is, zolang wordt voorkomen dat een onderneming een monopoliebeleid voert waarbij prijzen zodanig kunstmatig worden opgeschroefd dat er woekerprijzen ontstaan voor behoeften die mensen echt nodig hebben.

Dit zou inderdaad leiden naar een vorm van uitbuiting, welke tegengaan zou moeten worden als daartoe de mogelijkheid bestaat Maslaha en maqaasid in het islamitisch recht Binnen het islamitische recht wordt ook gesproken over het afwegen van belangen (masaalih) en de doelstelling van het islamitisch recht (maqaasid al-shari‘ah).

Het is een onderdeel van het recht waar echt de nodige inzichten voor nodig zijn en het onderwerp is uitgebreid. Zonder het ingewikkeld te maken gaat het om belangen die door de shari‘ah in stand worden gehouden en beschermd. In de kwestie van maatschappelijke belangen komt het erop neer dat bij een bepaalde kwestie het gemeenschappelijk belang in algemene beschouwing wordt genomen.

Het gaat dan in het bijzonder om een belang die niet door een enkele tekst wordt ondersteund, maar welke wordt bevestigd of ondersteund door de teksten als collectief te beschouwen.
Het kijkt vooral naar zaken vanuit het perspectief van menselijk welzijn of welvaart; wat schadelijk is dient verwijderd te worden en wat van nut is dient gevestigd te worden.

You might be interested: Was Tun Wenn Apple Pencil Nicht Funktioniert?

Bij de doelstellingen en afwegingen in het islamitisch recht staat centraal dat belangen in stand gehouden moeten worden en beschermd, veilig gesteld of gewaarborgd moeten worden. Imam al-Shatibi heeft in zijn Al-Muwafaqat dan ook gezegd: “ash-shari‘ah woedi‘at li masalih al-‘ibad ” – “de shari‘ah was ingesteld voor (de bevordering van) het goede voor de moslims.” Het is aan deskundigen op het gebied van de Islam en deskundigen van een bepaalde zaak in kwestie om zich (gezamenlijk) hierover te buigen.

De vijf voornaamste belangen worden samengevat als het in stand houden en veilig stellen van religie, leven, familierelaties (nageslacht), intellect en rijkdommen/bezittingen.
Uiteraard is de belangrijkste en hoogste doelstelling van het islamitisch recht om het dienen van Allah – de ‘ibaadah – tot stand te brengen, zonder gelijken aan Hem en dat men zich met oprecht en met het gehele hart aan Hem overgeeft.

Allah zegt niet voor niets: “En Ik (Allah) heb de mens en de djinn slechts geschapen om Mij te dienen/aanbidden.” en “Zeg: Voorzeker mijn gebeden, mijn offers (en toewijding), mijn leven en mijn sterven, behoren (allen) toe aan Allah, de Rabb van de ‘Alamien.

Hij heeft geen gelijken (of deelgenoten) ” Kan een boycot worden gezien als het beschermen van een belang (maslaḥa) dat de moslimgemeenschap dient? Hiervoor dienen we wederom stil te staan bij de vraag waarom de boycot er eigenlijk kwam. Het is kennelijk ontstaan doordat moskeegangers klaagden dat ze het te duur vonden.

Het is niet onlogisch dat mensen ook denken aan hun portemonnee. Men moet het wel kunnen betalen. Het is ook goed in te denken dat consumenten niet denken aan productielijnen en productiekosten. Men weet vaak niet wat de kosten zijn die een onderneming draagt en hoe een prijs tot stand komt.

Als mensen vinden dat de prijs van een offerschaap te duur is en het er niet voor over hebben, kan er niet gezegd worden dat de boycot een algemeen maatschappelijk belang dient, maar eerder een individueel belang. (Als iemand niet de financiën heeft om een schaap te laten slachten, maar wel écht de wens heeft om te offeren, kan men ook overwegen een geit te laten slachten.

Dit kost aanzienlijk minder dan een schaap. Dit heeft niets te maken met prestige of minder zijn dan anderen, want het offeren geschiedt immers voor Allah en niet voor status of het oog van de mens). Als echter na nauwkeurig onderzoek is bewezen dat de prijzen inderdaad zodanig kunstmatig worden opgeschroefd dat er sprake is van uitbuiting en oneerlijke handel, dan zouden ‘gezagsdragende’ instanties zoals moskeeën, imams of koepelorganisaties kunnen besluiten voor een boycot om zo de belangen van moslims te beschermen.

Dit is nadat zij hebben gekeken naar alternatieven en zij zich hebben ingespannen om met desbetreffende partijen in onderhandeling te gaan, maar waarbij de uitkomst in het negatieve blijft waardoor dus ook de bewezen oneerlijke handel in stand blijft. In een dergelijke situatie is de boycot te plaatsen in het kader van het tegengaan van iets wat verkeerd is (nahie ‘anil moenkar).

Als men een dergelijke boycot wil inzetten om een bepaald verwacht doel te bereiken, dan moeten ook de mogelijke gevolgen ervan goed worden afgewogen. Hoe kan dit uitpakken? Zullen de gevolgen positief uitpakken of kan het juist leiden naar meer problemen of een groter ongemak, kwaad of verlies.

Een kwaad dient, vanuit islamitisch principe, namelijk niet te leiden naar een nog groter kwaad.
Dit kan in alle werkelijkheid pas ontdekt worden als men echt in onderhandeling is geweest en de zaak goed heeft onderzocht.
Een boycot als snelle actie kan positieve gevolgen hebben.
Als het echter niet goed is uitgedacht of onderzocht, kan het misschien ook verkeerd uitpakken en dan dient deze het algemeen maatschappelijk belang van moslims juist weer niet.

Als uiteindelijk blijkt dat de boycot verkeerd uitpakt voor de moslimgemeenschap, dan zijn de betrokken van de boycot te verwijten. Als het positief uitpakt dan hebben zij een goede daad gedaan waarvan de beloning inshaAllah bij Allah ligt. Geld sturen naar het buitenland Slachten: verplicht of niet? Over het algemeen is aanvaard dat de regel (hoekm) voor het offeren is, dat het een soennah moe‘akkadah is: optioneel of vrijblijvend.

Maar wel een ritueel dat niet door de Profeet (vrede zij met hem) werd nagelaten en erg sterk wordt aangeraden.
Als iets sterk wordt aangeraden en niet nagelaten, dan is dat daar vanuit het gebruik van de Profeet (vrede zij met hem) en het geloof natuurlijk een goede reden voor.
Er zijn ook geleerden die van mening zijn dat het waadjib (verplicht) is voor een moslim.

Na analyse van de verschillende overleveringen of het optioneel of verplicht en de samenhang daartussen, is ook de mening geuit dat het verplicht is voor iedere moslim die (financieel) in staat is een dier te offeren en dat het niet moet worden nagelaten.

Financieel capabel zijn Als iemand financieel écht niet capabel is om te offeren, dan hoeft diegene dat niet te doen. Het is immers soennah moe‘akkadah. Hierbij moet echter op het hart worden gedrukt dat we hierin eerlijk moeten zijn tegen onszelf. Het offeren hoeft qua financiën niet duur te zijn. Een geit of bok kost bij de Nederlandse slachthuizen rond de € 70 tot € 80.

We offeren omdat Allah ons dit zegt om te doen. Als hiervoor een ander luxegoed waar wij ons geld aan uitgeven dan moet worden uitgesteld, dan zij het zo. Er moet dus geen vals excuus worden gezocht om niet te slachten. Wij zeggen dit niet zonder reden.

Het is te vaak te zien dat mensen in voldoende luxe leven, maar wanneer het komt op slachten hebben ze plotseling geen geld.
Hierin willen wij alleen adviseren om bewust te zijn van Allah en vrees voor Hem en de ontmoeting met Hem op de Dag des Oordeels te hebben.
Dit is echt een oprecht een gemeend advies wat we willen meegeven.

Offeren in het land waar je woont Steeds vaker is te horen dat veel mensen in het kader van het offerfeest geld sturen naar het buitenland, al dan niet via een hulporganisatie. De gedachte dat hiermee de bedoeling van het offeren is nageleefd, is een misverstand.

Het offeren is namelijk een daad van aanbidding (‘ibaadah) en niet van liefdadigheid (sadaqah).
De bedoeling van het slachten is om dichter bij Allah te komen door Hem te gehoorzamen in dit gebod.
Het offeren in het land waar men woont en ook dat er van het offerdier wordt gegeten, is de soennah van de profeet Muhammad (vrede zij met hem).

Het verkregen vlees kan ná het slachten wel als sadaqah worden gegeven aan behoeftigen, maar het slachten of offeren zelf is geen daad van sadaqah en moet ook niet zo worden gezien. Misverstand: ritueel of liefdadigheid? Het offeren is een ritueel van de Islam.

Het is niet een daad die zondermeer te scharen is in de categorie liefdadigheid (sadaqa). Veel mensen denken hier te gemakkelijk over, vaak ook omdat er imams of predikers zijn die er ook gemakkelijk over doen. Het idee begint te overheersen dat men niet hoeft te offeren en dat het volstaat om geld te doneren aan een (liefdadigheids)instelling zodat zij met dat gedoneerde offergeld elders in de wereld dieren slachten en het vlees uitdelen in liefdadigheid.

Dit is op zich zeker nobel, maar dit is niet waar het om draait bij het offerfeest. Dit is niet de gedachte en de profeet Muhammad (vrede zij met hem) heeft het offeren ook nooit beschreven of beschouwd als zijnde een daad van liefdadigheid (sadaqa). Geleerde personen (in Nederland) moeten hier echt zorgvuldiger op letten en niet te gemakkelijk zoiets goed vinden.

Eten van het offerdier versus “sadaqa” idee De Profeet (vrede zij met hem) at van zijn offerdier (oedḥiyyah).
Het offferen is een religieuze plicht en zoals gezegd niet per sé een sadaqa (liefdadigheid).
Als je iemand van jouw geslachte dier een deel geeft, dan is het een geschenk en een daad van liefdadigheid.

Als het een echte sadaqah zou zijn, zoals veel mensen het geld wegsturen, dan zou de Profeet (vrede zij met hem) nooit van het offerdier hebben gegeten. Het is de bedoeling en de soennah dat je iets van het offerdier eet. Hopelijk gaat deze soennah niet verloren onder de moslims.

En hopelijk dragen wij middels dit artikel bij aan het beschermen en herleven van deze soennah, in geval het inderdaad verloren begint te raken. Uitzondering om te eten van het offerdier is voor degenen die op hadj zijn en niet ervan kunnen eten. Een andere uitzondering is als je een tweede offerdier doet door geld te sturen naar een arm land, maar let wel, het gaat hier om een tweede offerdier.

Het risico van steeds geld doneren als offer Als men jaar na jaar blijft doorgaan met het sturen van geld naar het buitenland, dan wordt dat op een gegeven normaal en het algemeen gebruik onder mensen. Straks weten hun kinderen ook niet beter dan dat zij het geld naar het buitenland ‘moeten’ sturen.

Op deze manier gaat de feitelijke bedoeling van het offeren en slachten verloren in een gemeenschap. Het is dan ook belangrijk om deze soennah te doen herleven en niet verloren te laten gaan onder de mom van bijvoorbeeld “dat er geen arme mensen zijn in Nederland, dus stuur ik geld naar een arm land” of “Ik heb het niet nodig.”.

Ieder gezin zijn offerdier Het slachten gebeurt in principe per huishouden door het hoofd van het gezin voor degenen die onder zijn hoede vallen en die van hem afhankelijk zijn. Dit betekent dat de vader slacht namens zijn gezin: voor zichzelf, zijn vrouw en kinderen die onder zijn hoede vallen (geen eigen inkomsten hebben).

Ieder gezin of echtpaar dient dus te slachten als zij daartoe de financiële middelen hebben.
Als in een gezin de vader (en/of (alleenstaande) moeder) niet de financiële middelen hebben, dan mogen kinderen, ook de dochters, binnen het huishouden/gezin de ouders financieel bijstaan.
Op deze manier offert het gezin nog steeds.

Als een gezin, met ongehuwde (al dan niet uitwonende) kinderen, het financieel krap heeft en de kinderen hebben van zichzelf ook niet voldoende inkomen om een offerdier te betalen, dan kunnen zij als gezin één offerdier (of offerdeel) slachten op naam van bijvoorbeeld ‘het gezin’.

Volwassen ongehuwde kinderen met eigen inkomens Als er thuiswonende volwassen kinderen zijn die een eigen inkomen hebben, dan is het ook op hen om te slachten. Een uitzondering hierop is een ongehuwde dochter die wel eigen inkomen heeft, maar nog niet getrouwd is. Zij is niet verplicht omdat zij officieel nog steeds onder de hoede van haar vader valt.

Als een vrouw ouder wordt en (nog) ongehuwd is en zij heeft voldoende inkomen om te offeren, dan is dat goed van haar. Een volwassen ongehuwde zoon met een eigen inkomen, heeft de plicht om van zichzelf te offeren. Hij draagt een eigen verantwoordelijk.

Het maakt hierbij niet uit of hij nog in het ouderlijk huis woont of uitwonend is. Offeren met halal-inkomen Het offerdier moet bovendien worden verkregen met halal-inkomen en niet met onwettig geld, zoals geld dat voortkomt uit rente, diefstal, fraude of handel in verboden middelen zoals bijvoorbeeld alcoholische dranken, drugs, gokken, loterijgeld, gokautomaten of bedrijfssoorten die vanuit islamitische optiek niet correct zijn.

Het offerdier in bezit hebben Het offerdier moet in bezit zijn vóórdat het wordt geslacht. Dit betekent dat het offerdier betaald moet zijn voordat het wordt geslacht. Degene van wie je het te slachten offerdier koopt (de veehouder) moet voorafgaand aan de slacht het dier in zijn bezit hebben, of dat diegene de toestemming van de eigenaar (een andere veehouder) heeft om het te laten slachten.

Als je een schaap via de slager bestelt, betekent dit dat de slager eerst moet betalen voor de offerdieren voordat deze worden geslacht. Dit zijn zaken die echt nagevraagd dienen te worden. Het is verkeerd als een dier wordt geslacht, maar het is nog niet eens betaald door de slager. In Nederland krijg je vervolgens een slachtnummer waarmee je offerdier kan identificeren, zodat je na de slacht ook het juiste offerdier mee naar huis krijgt.

Het moment van slachten Het offerdier moet ná het ‘ied-gebed worden geslacht. Als het offerdier wordt geslacht nog voordat het ‘ied-gebed heeft plaatsgevonden, dan telt het offerdier niet meer als offerdier en zal er opnieuw een ander offerdier geslacht moeten worden.

Tijdens de slacht In het geval van de Adha moet de slager een moslim zijn. Het offeren is een ritueel van aanbidding en iemand die geen moslim is kan geen ritueel uitvoeren waardoor een moslim dichter bij Allah kan komen. Het slachten kan derhalve niet worden uitgevoerd door iemand die geen moslim is.

Degenen die slachten moeten de intentie hebben om het dier te slachten opdat het wordt gegeten. Het slachten moet alleen gebeuren in de naam van Allah en van niets en niemand anders. Dit geschiedt door het verplichte zeggen van Bismillah Allahoe Akbar op het moment van slachten.

Het offerdier moet op de snelste en gemakkelijkste manier worden geslacht. Na het zeggen Bismillah Allahoe Akbar worden de namen van de personen genoemd namens wie wordt geslacht. Slachten namens een persoon, levend of overleden De bedoeling van het slachten, is dat het wordt gedaan namens jezelf en jouw gezin (huishouden dat van jouw zorg afhankelijk is).

Dit is het basisprincipe. Het is echter toegestaan om wie dan ook hij/zij wenst te laten delen in de beloning van het offeren, ongeacht of diegene nog levend of al overleden is. Als het de intentie is van degene die slacht dat de beloning voor hem en zijn gezin is, zowel de levenden als de overledenen daarin, dan kan dat geen kwaad.

De Profeet (vrede zij met hem) deed dit ook op deze manier.
In Medina slachtte hij voor zijn gezin, waarvan een aantal al waren overleden, zoals Khadidja en zijn twee dochters Ruqayyah en Umm Kulthum (moge Allah tevreden zijn met hun allen).
Als je slacht namens de overledenen in het gezin, dan is dat als een goede daad voor hen.

Hen laten delen in de beloning is te vergelijken met vormen van liefdadigheid. Bepaalde geleerden, in het bijzonder binnen de Hanbali rechtschool (madhhab), geven aan dat het offeren alleen voor levende personen is en dat het niet is toegestaan om heel specifiek te offeren namens of voor een overledene, behalve als die overledene dat in zijn testament heeft opgenomen of dat had laat weten (toen die nog leefde).

Als niet wordt uitgesproken namens wie wordt geslacht, dan is dat niet erg; de intentie is voldoende.
Als per ongeluk de verkeerde naam wordt uitgesproken, dan is dat ook niet erg, want Allah is bekend met al de intenties.
En Allah is degene die het offer aanvaardt.
Niets verkopen van het geofferde dier Je mag niets verkopen van het offerdier, ook de huid niet.

You might be interested: Was Passiert Wenn Man Keine Gez Zahlt?

Je behoort ook niets van het offerdier aan de slager te geven als compensatie voor het slachten.Dit is iets anders dan de slachtkosten of het laten verfijnen van het vlees; dat zijn werkzaamheden. Als de huid van het offerdier niet wordt meegegeven door het slachthuis om mogelijk hygiënische redenen, kan je het laten.

Wat zij ermee doen, staat los van je eigen intentie. Verdelen van het vlees Het is afhankelijk van iemands situatie. Het heeft de voorkeur om een gedeelte voor jezelf te houden, een gedeelte aan naasten te geven en een gedeelte aan diegenen die wel of niet vragen, maar die het goed kunnen gebruiken (bijv.

armeren, moslim of niet). Het hoeven ook geen precies gelijke delen te zijn in de verdeling. Degene die echter na de slacht vlees toebedeeld krijgt, mag ermee doen wat hij wenst.

Hoe duur is een schaap in Marokko?

Laat ‘t blaten – Onder de hashtag Laat ‘t blaten wordt via sociale media een oproep gedaan om dit jaar geen schaap of lam te kopen, vertelt Jadir. De boycot is een protest tegen de hoge prijzen. Die waren door de coronapandemie al gestegen, maar zijn nu nog verder toegenomen.

Wat kost een schaap voor Offerfeest 2022?

Prijs slachtlammeren piekt door Offerfeest Het Offerfeest voor moslims begint zaterdag en duurt tot en met woensdag. Tijdens dit schapenfeest worden in korte tijd veel dieren geslacht. Wat betekent dit voor de prijsvorming? © Twan Wiermans ‘We zien een piek in de prijsvorming die één tot twee weken aanhoudt. Daarna dalen de prijzen weer naar reguliere hoogte’, zegt voorzitter Saskia Duives-Cahuzak van LTO-vakgroep Schapenhouderij. Ze is tevreden over de prijzen voor slachtlammeren.

‘Eindelijk krijgen schapenhouders een vergoeding voor hun hoge kosten.’ Ooien met een slachtgewicht tot 20 kilo brengen 112,50 tot 142,50 euro op. Rammen tot 22 kilo gaan voor 127,50 tot 152,50 euro weg en voor rammen zwaarder dan 25 kilo wordt 142,50 tot 162,50 euro betaald. De prijzen gelden op de verzamelplaats in Leeuwarden.

• Bekijk de marktprijzen van Het Offerfeest doet de prijzen iets opleven, maar die impact daalt. Het feest valt nu in de vakantie, dus vertrekken veel moslims naar familie in Marokko of Turkije.

Hoe zeg je in het Turks Eid Mubarak?

Gelukkig Suikerfeest. Ramazan Bayramı’nız mübarek olsun.

Wat moet je zeggen als iemand Jumma Mubarak zegt?

Het zeggen van Djoemoe c ah Moebaarakah 08 januari 2013 Vraag: Wat is het oordeel over het zeggen van Djoemoe c ah Moebaarakah (een gezegende vrijdag) tegen elkaar op vrijdag? Dit is namelijk een uitspraak die zich verspreidt tussen de jongeren. Moge Allah jullie rijkelijk belonen.

Antwoord: Alle lof zij Allah, vrede en zegeningen zij met de Profeet van Allah en met zijn familie en metgezellen.
Het regelmatig zeggen van Djoemoe c ah Moebaarakah tegen je moslimbroeder, elke vrijdag of na de vrijdagpreek, is niet van de Soennah.
Wij kennen geen Soennah van de Profeet (vrede zij met hem) noch van zijn vrome metgezellen die dit bevestigt.

Noch zijn er geleerden die dit hebben toegestaan. Om deze reden is dit een innovatie, met name wanneer dit als een vorm van aanbidding wordt gezien of als men ervan overtuigd is dat het een Soennah betreft.

Er is overgeleverd dat de Profeet (vrede zij met hem) zei: “Wie een daad verricht die niet in overeenstemming is met onze zaak; het zal verworpen worden.” (Moeslim) Ook zei de Profeet (vrede zij met hem): “Wie iets toevoegt aan deze zaak van ons wat hiertoe niet behoort, het zal verworpen worden.” (al-Boekhaarie en Moeslim)

Als de moslim toch tegen zijn moslimbroeder Djoemoe c ah Moebaarakah zegt zonder dat hij overtuigd is dat dit bevestigd is in de Soennah, hij zich hier niet echt aan houdt en dit niet regelmatig zegt maar slechts zegt als een vorm van smeekbede, dan hopen wij dat hier niets op tegen is.

Wat betekent Taqabbal Allahu Minna wa Minkum?

Ramadan Mubarak! Tien jaar geleden, ramadan 2010, opende op de binnenplaats van het Amsterdam Museum de tentoonstelling ‘Ik vast’, met persoonlijke verhalen van vrouwen over vasten in jodendom, katholicisme en islam. Bij deze tentoonstelling verscheen ook een publicatie.

Nu ramadan 2020 vandaag is begonnen, blikken we hier kort terug op de verhalen van sommige van de moslima’s die aan dit project hebben meegedaan. Vasten: één van de vijf zuilen van de islam Vasten in de maand ramadan staat vermeldt als plicht in de Koran en dat wordt door veel moslims nageleefd. De meeste Nederlanders weten dat er dan overdag niet gegeten wordt.

Ook het feest na afloop, Eid el-Fitr, in de volksmond vaak Suikerfeest genoemd, kennen veel mensen wel. Minder bekend is dat je tijdens de ramadan tussen de dageraad en zonsondergang niets drinkt, ook geen water, en jezelf onthoudt van seks. Vasten in ramadan gaat echter niet (alleen) over honger of dorst.

Het is vooral een maand van extra aanbidding en dankbaarheid.
Voorbereiding Ramadan wordt ook wel ‘de maand van de Koran’ genoemd omdat volgens de overlevering het eerste Koranvers in die maand werd geopenbaard.
Veel moslims proberen dan ook gedurende de ramadan elke dag in de koran te lezen.
Ook voor de vrouwen die meewerkten aan ‘Ik vast’, was dit belangrijk.

Een aantal van hen oefende van te voren, zoals Deborah: “Ik lees sowieso elke dag koran maar ik probeer meer te lezen voor de ramadan, want hoe meer koran je leest, hoe makkelijker het wordt.” Op andere vlakken was wat betreft voorbereiding meer variatie: de een maakte er een moment van grote schoonmaak van, de ander at alvast extra gezond of dronk voorafgaand minder koffie.

Sandra liet het gewoon op zich afkomen: “Ik doe niets speciaals als voorbereiding.
Als de maand begint, dan begin ik met vasten.
God helpt je, dus uiteindelijk komt het wel goed.
Ik volg de Turkse kalender, dan weet je van te voren al de datum.
Die dag begin ik gewoon.” De maand ramadan begint, net als elke islamitische maand, als het nieuwe maan is.

Sandra noemt hier de Turkse, astronomische kalender waarbij van te voren al bekend is wanneer het nieuwe maan is. Veel moslims wachten echter totdat de maan met het blote oog gezien is. Daardoor beginnen en eindigen moslims in Nederland niet altijd op dezelfde dag met vasten.

Beheersing Vasten gaat ook over beheersing. Daarbij dachten de moslima’s die meededen aan dit project niet als eerste aan eten en drinken. Dat hoort er bij maar het gaat ook om letten op je woorden, proberen je stem niet te verheffen, niet boos worden, bijvoorbeeld op straat. Zoals Oumaima vertelt: “Laatst ben ik bijna aangereden.

Ik begon te schelden. Het kwam er zomaar uit. Toen dacht ik bij mezelf: “Dat is ook geen uitnodiging tot islam!” Dan zien ze iemand met zo’n lange sluier fietsen en dan komt er in een keer zoiets uit. Dat zijn puntjes waar ik extra op let.” Of, zoals Ai Lien het uitdrukt: “Ramadan is voor mij een zegen omdat het als stok achter de deur werkt om aan mezelf te werken.” Rust Vaak wordt genoemd dat je door te vasten meer tijd overhoudt.

Zoals Shakirah zegt: “Het wordt ontzettend rustig in je hoofd. Je hebt zoveel tijd over als je niet met eten en drinken bezig bent. Dat realiseer je jezelf de rest van het jaar helemaal niet.” Ook Ai Lien valt het op dat ze in de maand ramadan haar tijd beter benut: “Waarom lukt het me nooit om buiten de ramadan de koran in één of meerdere maanden uit te lezen? Waarom kan ik dan wel avond na avond in extra gebed staan, terwijl ik daar buiten de ramadan om niet de energie voor lijk te hebben?” Een veelgenoemde verklaring is dat je daarbij van hogerhand geholpen wordt.

Zoals Sandra opmerkt: “Dan denk ik “Wow, God helpt je echt!” Je voelt dat het makkelijker gaat.” Afsluiting Shakirah vindt het altijd jammer als de maand weer voorbij is: “Buitenstaanders denken vaak dat het een soort strafexpeditie is maar het is een feestmaand.” Deborah sluit daar bij aan: “Mensen hebben meer oog voor elkaar.

Na de ramadan zakt het weer een beetje weg.” Ook Ai Lien vindt het jammer als de maand voorbij is: “Op de dag van het feest dank ik allereerst Allah voor het volbrengen van mijn vasten. We zeggen dan “taqabal Allahu minna wa minkoem”, “moge Allah het accepteren, van ons en van jullie”. ” Net als het voor veel moslims afwachten is wanneer de maand precies begint, is dat ook zo bij de afsluiting.

Een islamitische maand kan 29 of 30 dagen duren, afhankelijk van of de nieuwe maan is gezien en de volgende maand begint. Op de dag van het feest is er een speciaal gebed in de moskee en daarna komt men vaak bij elkaar voor een ontbijt met familie. Dat zal dat dit jaar helaas niet mogelijk zijn.

Wat betekent Taqabbal Allahu Minna wa Minkum?

Nu ramadan 2020 vandaag is begonnen, blikken we hier kort terug op de verhalen van sommige van de moslima’s die aan dit project hebben meegedaan. Vasten: één van de vijf zuilen van de islam Vasten in de maand ramadan staat vermeldt als plicht in de Koran en dat wordt door veel moslims nageleefd. De meeste Nederlanders weten dat er dan overdag niet gegeten wordt.

Het is vooral een maand van extra aanbidding en dankbaarheid.
Voorbereiding Ramadan wordt ook wel ‘de maand van de Koran’ genoemd omdat volgens de overlevering het eerste Koranvers in die maand werd geopenbaard.
Veel moslims proberen dan ook gedurende de ramadan elke dag in de koran te lezen.
Ook voor de vrouwen die meewerkten aan ‘Ik vast’, was dit belangrijk.

Sandra liet het gewoon op zich afkomen: “Ik doe niets speciaals als voorbereiding.
Als de maand begint, dan begin ik met vasten.
God helpt je, dus uiteindelijk komt het wel goed.
Ik volg de Turkse kalender, dan weet je van te voren al de datum.
Die dag begin ik gewoon.” De maand ramadan begint, net als elke islamitische maand, als het nieuwe maan is.

Beheersing Vasten gaat ook over beheersing.
Daarbij dachten de moslima’s die meededen aan dit project niet als eerste aan eten en drinken.
Dat hoort er bij maar het gaat ook om letten op je woorden, proberen je stem niet te verheffen, niet boos worden, bijvoorbeeld op straat.
Zoals Oumaima vertelt: “Laatst ben ik bijna aangereden.

Zoals Shakirah zegt: “Het wordt ontzettend rustig in je hoofd. Je hebt zoveel tijd over als je niet met eten en drinken bezig bent. Dat realiseer je jezelf de rest van het jaar helemaal niet.” Ook Ai Lien valt het op dat ze in de maand ramadan haar tijd beter benut: “Waarom lukt het me nooit om buiten de ramadan de koran in één of meerdere maanden uit te lezen? Waarom kan ik dan wel avond na avond in extra gebed staan, terwijl ik daar buiten de ramadan om niet de energie voor lijk te hebben?” Een veelgenoemde verklaring is dat je daarbij van hogerhand geholpen wordt.

Na de ramadan zakt het weer een beetje weg.” Ook Ai Lien vindt het jammer als de maand voorbij is: “Op de dag van het feest dank ik allereerst Allah voor het volbrengen van mijn vasten. We zeggen dan “taqabal Allahu minna wa minkoem”, “moge Allah het accepteren, van ons en van jullie”. ” Net als het voor veel moslims afwachten is wanneer de maand precies begint, is dat ook zo bij de afsluiting.

Wat is Offerfeest 2022?

Het Offerfeest vindt in 2022 plaats van zaterdag 9 juli tot en met maandag 11 juli. Tijdens het Offerfeest worden in korte tijd veel dieren geslacht en houdt de NVWA toezicht op onbedwelmd slachten in deze erkende slachthuizen. Om het toezicht en de keuring goed te kunnen organiseren is het voor de NVWA van belang tijdig te weten op welke plaatsen wordt geslacht.

Wat betekent Eid al Adha?

Vier vragen over het Offerfeest (Eid Al-Adha) | KIS Het Offerfeest, of Eid Al-Adha, wordt elk jaar drie dagen achter elkaar gevierd als afsluiting van de maand dat moslims als pelgrims op Hadj (bedevaart naar Mekka) gaan. Met het feest wordt het offer van profeet Ibrahim (Abraham) herdacht, een verhaal dat ook in de bijbel staat.

Ibrahim vroeg Allah om een zoon.
Hij wilde die zó graag dat hij zelfs bereid was om die zoon ooit te offeren.
Zo werd Ismaël geboren.
Maar Allah herinnerde Ibrahim aan zijn belofte.
En Ibrahim treft de voorbereidingen voor het offer.
Maar op het laatste moment grijpt Allah in en laat Ibrahim in plaats van zijn zoon een schaap slachten.

Daarom wordt tijdens het Offerfeest vaak een schaap of geit geofferd. Sommige families laten een koe slachten, en verdelen vervolgens het vlees. Het vlees wordt in drieën gedeeld: een deel voor de armen, een deel voor de buren en een deel voor de familie.

Hoe gaat het Eid gebed?

Het Eid – gebed kan ca.30 min na zonsopkomst verricht worden en heeft 2 raka’aat (geen iqamah). Na de takbierat al-ih’raam dien je nog eens 6x de takbier te zeggen (dus in totaal 7 keer Allaahoe Akbar) en dan soerat al-Faatih’ah te reciteren en soerat al-a’laa (mag ook een andere soera).

Manuela Krause